دسته: خاطرات

سال‌ها پیش که پرورش‌ماهی خیام هنوز ساخته نشده بود،‌ این منطقه به جنگلی اسرار‌آمیز شبیه بود. آنقدر در هم تنیده بود که فاصله دید شاید به چهار پنج متر افت می‌کرد. اسرار خودش را هم داشت؛ همین پایین چشمه تخت و زیر پای رودخانه دو سنگ خیلی بزرگ بود. یکی از سنگ‌ها نسبتا کوچک‌تر از دیگری […]

عکاس این عکس اگر کمی دقت بیشتری به خرج می‌داد، می‌توانست یک عکس بی‌نظیر بیافریند. با این حال، عکس خوبی شده است. مردم مغموم، یا مردمی که در برابر هم‌ولایتی دیگری که عزیز از دست داده است تظاهر به غم می‌کنند و سرها را به نشان حزن به زیر انداخته و دست‌ها را در هم گره‌ کرده‌اند و  از […]

همین سی چهل سال پیش اما این امکانات نبود. یک دوربین احتمالا یاشیکا، زنیت، لوبیتل یا کوداک بود و یک حلقه فیلم که ۳۶ تا عکس گنجایش داشت که از این تعداد هم چندتایی خوب از آب در نمی‌آمد و تعدادی هم در آگراندیسمان عکاسی‌ها می‌سوخت و در نهایت عکس‌هایی که چاپ می‌شدند، واقعا ارزشمند بودند، به طوری که یکی از عادات پسندیده در میان جوانان آن دوران، دزدیدن عکس‌ها از آلبوم دوستان و اقوام و خویشان بود!

او آقای خاص بهداری بود؛ یک‌تنه پزشک‏، روانپزشک‏، پرستار، دندانپزشک و دندانساز، جراح، مامای حرفه‌ای، استاد شکسته‌بند، فیزیوتراپ و کلی تخصص دیگر بود و همیشه در هزارتوی جیب‌هایش یک قرصی داشت که دردی را درمان کند! اصلا خودش به تنهایی یک بیمارستان هزارتختخوابی بود.